Op een zonovergoten zaterdag in juni, toen de zon het asfalt bijna deed smelten en de lucht zinderde van de warmte, kwam Mammie de Mammoet vrolijk aangewandeld richting dOp een zonovergoten zaterdag in juni, toen de zon het asfalt bijna deed smelten en de lucht zinderde van de warmte, kwam Mammie de Mammoet vrolijk aangewandeld richting de Jaarmart van Heukelum. Het was háár dag: niet alleen omdat het markt was, maar ook omdat het altijd vlak rond haar verjaardag viel — en iedereen wist, als Mammie haar slinger op had, kon het feest écht beginnen.

Met haar grote mammoetpoten paradeerde ze langs de kraampjes vol stroopwafels, houten speelgoed en geurige bloemen. Ondanks de 30 (ja echt, dertig!) graden bleef Mammie verstandig — terwijl anderen zich tegoed deden aan limonade en koele biertjes, koos zij voor haar favoriete dorstlesser: een groot glas water met een schijfje citroen. “Hydratatie boven sensatie,” grinnikte ze tegen de ijscoman, die haar een high-five met zijn ijsschep gaf.

En het werd nóg beter toen oude vriendjes opdoken — mensen die vroeger in Heukelum woonden, speciaal teruggekomen op die derde zaterdag in juni, om even te lachen, te zwaaien en samen herinneringen op te halen. Ze omhelsden Mammie alsof er geen tijd was verstreken, en riepen in koor: “Daar is ze weer, onze verjaardags-mammoet!”

En terwijl de avond viel, de lampjes boven de markt kraampjes begonnen te fonkelen en een accordeonist een vrolijk wijsje speelde, keek Mammie om zich heen en zuchtte tevreden. Warm, ja. Maar o, wat was het fijn.

Wil je dat ik er een rijmend kinderversje of een liedje van maak? Dat zou Mammie helemaal leuk vinden. Het was háár dag: niet alleen omdat het markt was, maar ook omdat het altijd vlak rond haar verjaardag viel — en iedereen wist, als Mammie haar slinger op had, kon het feest écht beginnen. Met haar grote mammoetpoten paradeerde ze langs de kraampjes vol stroopwafels, houten speelgoed en geurige bloemen. Ondanks de 30 (ja echt, dertig!) graden bleef Mammie verstandig — terwijl anderen zich tegoed deden aan limonade en koele biertjes, koos zij voor haar favoriete dorstlesser: een groot glas water met een schijfje citroen. “Hydratatie boven sensatie,” grinnikte ze tegen de ijscoman, die haar een high-five met zijn ijsschep gaf. En het werd nóg beter toen oude vriendjes opdoken — mensen die vroeger in Heukelum woonden, speciaal teruggekomen op die derde zaterdag in juni, om even te lachen, te zwaaien en samen herinneringen op te halen. Ze omhelsden Mammie alsof er geen tijd was verstreken, en riepen in koor: “Daar is ze weer, onze verjaardags-mammoet!” En terwijl de avond viel, de lampjes boven de markt kraampjes begonnen te fonkelen en een accordeonist een vrolijk wijsje speelde, keek Mammie om zich heen en zuchtte tevreden. Warm, ja.

Maar o, wat was het fijn.