Er was eens in het kleine stadje Heukelum een lieve mammoet genaamd Mammie. Met haar zachte, warme vacht en grote, glinsterende ogen was zij de beste vriend van de kleine mammoetkindjes. Elke avond, als de zon onderging en de sterren aan de hemel verschenen, verzamelde Mammie zijn kleintjes om haar een slaap-zacht verhaal te vertellen.

Kom hier, kleintjes, zei Mammie met een warme glimlach. Het is tijd om te dromen!

Vanavond vertelde Mammie het verhaal van de Sterrendans. Er was eens een prachtige sterrenhemel boven ons groene dal. Elke nacht, wanneer de maan vol was, kwamen de sterren tot leven en dansten ze vrolijk aan de hemel. Op een nacht besloot een dappere ster, genaamd Twinkle, dat ze de aarde wilde bezoeken.

De kleine mammoetkindjes keken met grote ogen naar Mammie. “Twinkle viel zachtjes naar beneden en landde in ons dal. De dieren keken omhoog en zagen de sprankelende ster. ‘Wat een bijzondere ster!’ riep een kleine uil. Twinkle glimlachte en zei: ‘Ik ben hier om met jullie te dansen!

De dieren verzamelden zich op een open plek, en de maan scheen helder op hen neer. De konijnen sprongen, de eekhoorns draaiden rond, en zelfs de vogeltjes floten vrolijke deuntjes. Twinkle danste met hen mee, en haar licht vulde de lucht met sprankeling.

Toen begon Twinkle een prachtige melodie te zingen, een lied dat hen allemaal liet dromen van avonturen in de sterren. En terwijl ze dansten en zongen, vielen ze één voor één in een diepe, heerlijke slaap.

Mammie keek naar zijn kleintjes, die al met hun oogjes half dicht zaten. “Slaap zacht, lieve kindjes,” fluisterde hij. “Droom van de sterren en de avonturen die nog komen gaan.

Met die woorden vulde de lucht zich met rust en liefde, en de kleine mammoetkindjes doken in hun dromen, ver weg in het magische rijk van de sterren.

Slaap lekker!